Niech uschnie….

568Przepełniony tęsknotą długo stałem przed świętą bramą,
dziś została ona przede mną szeroko otwarta,
dziś mnie przyjęła rodzina.
Moje serce nie może pojąć tak wielkiego szczęścia.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
569Nic piękniejszego na ziemi nie mogę sobie wyobrazić,
jak to, by oddać się naszej Rodzinie,
z ciałem i życiem być jej prawdziwym dzieckiem
i jej poświęcić wszystkie siły.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
570Inni mogą chwalić swoje kręgi
i tam na swój sposób się rozwijać.
Dla mnie nie ma większego szczęścia
jak z radością dążyć do naszego celu.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
571Od dziś mogę nosić moja broszkę,
niech ona powie całemu światu:
przyjęta jestem i pozostanę w kręgu,
dla którego przyszłam na ten świat.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
572Żyję w Rodzinie, która się zrodziła,
ponieważ Bóg łaskawie wybrał mnie dla niej;
tylko w niej i nigdzie więcej na tej ziemi
nie może być dla mnie zapewnione zbawienie.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
573Matka przyjęła mnie z dobrocią,
zobowiązała się, jak tylko Ona mogła,
troszczyć się wiernie we wszystkich sytuacjach życia,
by zawsze mnie witał radosny poranek wielkanocny.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
574Oddana całkowicie Zbawicielowi i Matce,
którzy zawsze patrzą na mnie z pełną łaskawością,
mogę mężnie walkę o prawdziwą wolność
codziennie Bogu składać w radosnej ofierze.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
575W królewskiej wolności mogę wędrować,
jeżeli Bóg zechce, z miejsca na miejsce;
lecz nigdy nie opuszczę tego kręgu,
który chce mnie z miłością wewnętrznie ogarnąć.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
576Na nowo otrzymałem i ojca i matkę
i wiele sióstr szlachetnej postawy
mam prawo nosić je w sercu,
w ich sercach rozbić mój namiot.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
577Ich miłośc, cierpienie, modlitwy, rozważania, wkłady
pomogą mi dotrzeć do wiecznego portu;
to co oni ofiarą miłości zdobędą,
mnie pomoże radosną pieśń triumfu zaśpiewać.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
578Dzięki ich szlachetnej, czystej woli drążenia,
Ojciec szuka mej duszy, by mnie ubogacić;
Matka spogląda na mnie z upodobaniem,
bo Ona w Zbawicielu prosto ku Ojcu dąży.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
579Dzielnie krocząc pod prąd czasów
chce serce i duszę radośnie poszerzać;
co uczciwie uzyska dla honoru,
to pomnoży mą świadomość rodzinną.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
580Jej bohaterskie dążenie do świętości
chce mnie z dnia na dzień ponownie zachęcać;
razem z nią walczyć chcę o te palmy
i co dzień radośnie śpiewać psalmy pełne miłości.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
581Z Rodziną tak jestem związana,
że każdy, kto ją chwali, musi i mnie chwalić;
kto ją poniża, musi i mnie poniżyć,
tak bardzo jesteśmy jednością.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
582Co może zdziałać dla chwały Boga,
kto jako dziecko może wzmocnić na nowo jej szeregi,
tak mnie wzrusza, jakby dla mnie było przeznaczone,
bo ona na tej ziemi jest i pozostanie moim drugim ja.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
583Zmarszczki, które dźwiga, błędy i słabości,
nigdy nie załamią mego szacunku dla niej;
pozostanę przy niej mimo ułomności ludzkich
nie odbiorę jej mej wielkiej miłości.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
584Jeśli jej zewnętrznej chwały pomnożyć nie mogę,
bronić się będę, by tego nie rozgłaszać;
rozciągnę nad tym parasol milczenia
i odkupię to prowadząc święte życie.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
585I choć Rodzina mnie rozczaruje,
nigdy nie odstąpię od jej boku;
to, co mi dała, chcę też jej darować,
i wszystkie jej starania kierować ku Bogu.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
586Niezłomnie trzymamy się razem,
niech płoną płomienie miłości rodzinnej.
W niej i z nią chcemy walczyć i zwyciężać,
niech przez nas wypełni się jej posłannictwo.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
587My, któreśmy razem przy ołtarzu stały,
nigdy Rodzinie nie przeniesiemy wstydu;
wierność, którą ślubowaliśmy przy ołtarzu,
wieczną pozostanie – żadna z nas nie zginie.
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.
588Liczę na to, że to dla mnie jest największą łaską,
iż dobroć Boża na mych ścieżkach życia
do tej Rodziny łaskawie mnie doprowadziła.
Ach, nie potrafię za to dziękować należycie!
Niech uschnie, o Boże, moja prawica,
jeżeli zapomnę o tobie, Szensztacie.